Τα ζευγάρια αποφασίζουν συχνά να παντρευτούν. Ωστόσο, η κοινωνία μας έχει περάσει το μήνυμα ότι η αγάπη νικάει τα πάντα. Θεωρώ ότι αυτή η φράση είναι πολύ ασαφής για δυο ανθρώπους που δεσμεύονται να περάσουν μαζί το υπόλοιπο της ζωής τους. Η αγάπη είναι ιερή, αλλά δεν φτάνει...Σκοπός του άρθρου είναι να δείξει ποιες παραμέτρους το ζευγάρι οφείλει να ελέγξει πριν οδηγηθεί στο γάμο.
Οικονομικά: Δεν είναι ντροπή να μιλάμε για τα λεφτά, δε σημαίνει ότι βάζουμε την καλοπέραση/οικονομικό συμφέρον πάνω από την αγάπη μας. Έχουμε δικαίωμα σε μια όσο το δυνατόν πιο καθαρή εικόνα. Έχετε χρέη που εκκρεμούν; Θα ήθελε ο άνθρωπός σας να σας βοηθήσει στην αποπληρωμή τους; Έχετε δικαίωμα να έχετε πρόσβαση στις προσωπικές οικονομίες του/της συντρόφου σας ή θα έχετε ξεχωριστά πορτοφόλια; Τον τρόπο ζωής που ονειρεύεστε μπορείτε να τον στηρίξετε οικονομικά; Δεν είναι σπάνιο το ένα μέλος να μη μπορεί να συμβαδίσει με τον τρόπο ζωής του άλλου. Είναι οι μισθοί σας βιώσιμοι;
Μπορείτε να μείνετε σε δικό σας χώρο ή θα πρέπει να συμβιβαστείτε με ένα χώρο που δεν σας ικανοποιεί; Για πόσο μπορείτε να αντέξετε μια τέτοια κατάσταση; Ειδικά στην Ελλάδα, παρατηρείται το φαινόμενο το ζευγάρι να μένει αναγκαστικά σε ένα κοινόβιο με υπόλοιπους συγγενείς. Εκεί έρχεται το ερώτημα: ποιανού οι ανάγκες έχουν προτεραιότητα; Ποιανού είναι τελικά το σπίτι; Είναι αυτού που γράφεται στα συμβόλαια, αυτού που πληρώνει τους λογαριασμούς και τους φόρους, αυτού που αναλαμβάνει μεγάλο μέρος του νοικοκυριού, του ζευγαριού που βρίσκεται στην αρχή του γάμου μέχρι να βρει δικό του χώρο κτλ; Τα ομαδικά δυναμικά που αναπτύσσονται σε τέτοιες καταστάσεις μέσα στο ζευγάρι και στις οικογένειες χρειάζεται να κατανοηθούν με πολύ προσοχή. Και η ατομική θεραπεία, αλλά κυρίως η θεραπεία ζεύγους ή με όλη την οικογένεια μπορεί να αναδείξει πολλές κρυφές πτυχές του ζητήματος και να προλάβει τις συγκρούσεις και την πιθανή ρήξη.
Ρόλοι των φύλων: Πως θα χωριστούν οι υποχρεώσεις; Μπορεί να απαντήσετε “Φυσικά και οι δύο μας!”, συχνά όμως ο ένας σύντροφος καταλήγει να παίρνει την όλη ευθύνη και ο άλλος απλά να βοηθά όπου τον καλέσει ο πρώτος. Το νοητικό φορτίο (mental load) αφορά το πώς ο ένας καταλήγει να είναι υπεύθυνος για όλο το σχεδιασμό του πώς θα γίνουν οι δουλειές (planning) αλλά και για την εκτέλεση των μισών υποχρεώσεων, ενώ ο άλλος παίρνει ένα πιο παθητικό ρόλο καθώς κάνει δουλειές που ήδη ο άλλος έχει σπαταλήσει χρόνο και ενέργεια για να φτιάξει το πλάνο του πώς/πότε θα γίνουν. Καταλαβαίνετε ήδη ότι το πρώτο μέλος της σχέσης έχει εργαστεί περισσότερο, διότι έχει κάνει και το 100% του planning και τουλάχιστο το 50% των εργασιών. Απλά πολλά από αυτά που έκανε είναι αόρατα διότι αφορούσαν νοητικό φόρτο εργασίας, μέσα στο μυαλό του (π.χ σειρά που θα γίνουν οι δουλειές του νοικοκυριού, πότε θα γίνει πλήρωμα λογαριασμών, προγραμματισμός επίσκεψης σε παιδίατρο, εύρεση νταντάς, φιάξιμο λίστας για ψώνια). Άλλο εκτελώ τις υποχρεώσεις που μου αναλογούν ως ισότιμο μέλος του σπιτιού (και δεν περιμένω και ευχαριστώ από πάνω), άλλο απλά περιμένω να μου πει ο/η σύντροφός μου πότε με χρειάζεται. Θα πρέπει να καταλήξετε σε μια συμφωνία που να βασίζεται στην προτίμηση σας και το φόρτο εργασίας, όχι στο φύλο.
Παιδιά: Θέλετε να κάνετε; Πόσα; Θα σας ενδιέφερε να υιοθετήσετε; Υπάρχει στειρότητα; Είστε και οι δύο υπέρ του να γίνει διακοπή κύησης σε περίπτωση ανεπιθύμητης/ξαφνικής εγκυμοσύνης; Σας ενδιαφέρει υποβοηθούμενη αναπαραγωγή (παρένθετη μητέρα, εξωσωματική γονιμοποίηση, τράπεζα σπέρματος κτλ) ; Είναι σημαντικό να δείτε μέχρι που μπορείτε να στηρίξετε την/τον σύντροφο σας στις αποφάσεις που θα πάρει. Θυμηθείτε ότι τα παιδιά σας θα είναι και εγγόνια και ανίψια των συγγενών σας. Επιθυμείτε συναναστροφή των παιδιών σας με τους λοιπούς συγγενείς; Υπολογίζετε στο να σας βοηθήσουν στο μεγάλωμα άλλοι συγγενείς; Θα πρέπει να το συζητήσετε σαν ζευγάρι μαζί τους, μην πάρετε τίποτα σαν δεδομένο.
Μελλοντικό πλάνο: Δυο άνθρωποι που θέλουν να μείνουν μαζί, είναι απαραίτητο να μιλήσουν για αυτά που μπορεί να προκύψουν τα επόμενα 5-10 χρόνια. Καταλαβαίνω, ακούγεται τρομακτικό, ίσως χωρίς νόημα, αλλά όπως είπα προσπαθούμε να αποφύγουμε δυσάρεστες εκπλήξεις στο μέλλον. Συζητήστε τα πλάνα καριέρας σας και εκπαίδευσης/μετεκπαίδευσης. Αν χρειαστεί να μετακομίσει το ένα πρόσωπο (πχ καλύτερη δουλειά) είναι το άλλο πρόθυμο να ακολουθήσει; Αν έμενε ο ένας πίσω και περίμενε τον άλλο να ξαναγυρίσει (πχ σε περίπτωση μετάθεσης); Μην αποφύγετε να μιλήσετε και για απρόβλεπτες καταστάσεις, όπως τί θα γίνει αν πεθάνει ο ένας ή πάθει ατύχημα και μείνει καθηλωμένος, ή αν απλά χωρίσετε. Το να αποφύγετε τέτοιες δυσάρεστες συζητήσεις δε θα κρατήσει μακριά το κακό. Μην νομίζετε ότι επειδή δεν αναφέρουμε κάτι, καταφέρνουμε να το ξορκίσουμε. Σκοπός είναι να συζητηθούν τέτοιες πτυχές για να ξέρουν και οι δυο ποιον/α έχουν επιλέξει για σύντροφο, όχι πριν το γάμο να δώσετε όρκους για παν ενδεχόμενο και για κάθε υποπερίπτωση..
Θρησκευτικότητα/Πολιτική: Κακά τα ψέματα, η θρησκεία και η πολιτική είναι ένα πολύ ευαίσθητο θέμα για ορισμένους. Είχα ακούσει ένα μητροπολίτη, που όταν του ‘πε ένα ζευγάρι ότι θα χωρίσει, τους είπε “Παιδιά μου δε θα σας ρωτήσω γιατί θέλετε να χωρίσετε, αλλά για ποιο λόγο παντρευτήκατε”. Τί είναι ο γάμος για εσάς; Μοιράζεστε κοινές αξίες για τη ζωή; Είστε πρόθυμοι να κάνετε υποχωρήσεις στις αξίες σας (ή στο πόσο έκδηλα τις εκφράζετε) για χάρη του/της συντρόφου σας; Πόσο θα συμμετάσχουν τα παιδιά σας σε αυτό;
Επίλυση συγκρούσεων/Διαχείριση θυμού: Ο θυμός είναι ένα υγιές συναίσθημα, το οποίο μπορεί να αποδειχθεί καταστροφικό αν δεν μεταβολίζεται σωστά. Τι συμβαίνει όταν υπάρχει έντονη διαφωνία, όταν η ρήξη στο ζευγάρι μοιάζει να έρχεται? Δυστυχώς, η κακοποίηση καλά κρατεί ακόμα και σήμερα. Άνθρωποι που περνάμε όμορφα μαζί τους, σε στιγμές κρίσης μετατρέπονται σε έναν άνθρωπο που θα ευχόμασταν να μην τον είχαμε γνωρίσει...Υπάρχουν θέματα διαχείρισης θυμού στον ένα από σας; Βρίσκεται σε θεραπεία? Υπάρχει περίπτωση να φέρεστε και οι δύο κακοποιητικά εναλλάξ; Συνήθως ακόμα και όταν δεν υπάρχουν κρίσεις θυμού, υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτό το άτομο δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του, να επικοινωνήσει με κατάλληλο τρόπο την εσωτερική του πραγματικότητα.
Μην έχετε στο μυαλό σας τον οργισμένο άνθρωπο σαν κάποιον που φωνάζει και σπάει ότι βρει. Η “Παθητική Επιθετικότητα” (Passive Aggressiveness) είναι πολύ συχνή και δύσκολα εντοπίζεται. Όταν κάποιος αποφεύγει να επικοινωνήσει, φέρεται μυστήρια, ειρωνεύεται, πετάει προσβλητικά υπονοούμενα χωρίς να μιλά ξεκάθαρα. Όλα αυτά είναι σημάδια επιθετικότητας που μπορεί να οδηγήσουν το άλλο πρόσωπο της σχέσης σε θυμό, μπέρδεμα, σύγχυση, απογοήτευση και ματαίωση. Μην προχωρήσετε παρακάτω τη σχέση αν δεν είστε πρόθυμοι να αντέξετε αυτό το φορτίο! Αν αποφασίσετε να μείνετε στη σχέση, θα πρέπει να εξασφαλίσετε ότι ακόμα και σε τέτοιες δύσκολες στιγμές αισθάνεστε ασφαλής και ο/η σύντροφος είναι σε θέση να επικοινωνήσει. Επίσης, θυμηθείτε ότι επειδή κάνατε αυτή την επιλογή συντρόφου δε σημαίνει ότι δε δικαιούστε στήριξη από τον περίγυρό σας ή από κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας. Η επιλογή σας είναι σεβαστή όποια κι αν είναι, το ίδιο όμως η αξιοπρέπεια σας και η σωματική/ψυχική σας υγεία. Τέλος, αν κάνετε οικογένεια, φροντίστε να είναι ξεκάθαρο το πώς θα μεγαλώσουν τα παιδιά σας σε αυτό το περιβάλλον και τί παράδειγμα θα πάρουν από τους γονείς τους. Η δική σας επιλογή συντρόφου δε πρέπει να στοιχειώνει το μέλλον των παιδιών σας…
Φαντασιώσεις ότι στο μέλλον θα αλλάξει: Δεν παντρευόμαστε κάποιον ελπίζοντας να αλλάξει ή να τον αλλάξουμε. Είμαστε μαζί γιατί αποφασίζουμε να αποδεχτούμε τα όποια αρνητικά. Μπορείτε αν θέλετε να μείνετε στη σχέση και να προσπαθήσετε να βάλετε όρια. Κανείς όμως δεν εγγυάται ότι θα υπάρξει η επιθυμητή αλλαγή και οφείλετε να είστε προετοιμασμένες/οι για αυτό το ενδεχόμενο… Αν δέχεστε πιέσεις από τον περίγυρό σας να μείνετε στη σχέση και να της/του μάθετε πώς πρέπει να συμπεριφέρεται, θυμηθείτε ότι δεν είναι δική σας υποχρέωση να τον/την αλλάξετε. Δεν έχετε υποχρέωση να γίνετε νταντά και να αναπληρώσετε ό,τι δεν έκανε μέχρι σήμερα η οικογένεια και μια ολόκληρη κοινωνία. Επαναλαμβάνεται ότι η επιλογή σας είναι σεβαστή όποια κι αν είναι, το ίδιο όμως και η αξιοπρέπεια σας και η σωματική και ψυχική σας υγεία.
Όρια στις συναναστροφές με αγνώστους: Ακούστε το παρακάτω περιστατικό: Το ζευγάρι πάει σε ένα πάρτι, και η σύζυγος ενοχλείται με τον άνδρα της που φιλάει στο μάγουλο γυναίκες όταν τις χαιρετά. Τον σύζυγο τον ενόχλησε που η γυναίκα του φάνηκε να απολαμβάνει το χορό με έναν άγνωστο. Όταν ο ένας αποκάλυψε στον άλλο το πόσο άβολα ένιωσε με αυτά τα γεγονότα, και οι δύο έπεσαν από τα σύννεφα. Για τον ένα ήταν κάτι αθώο, για τον άλλο όχι. Ξεκαθαρίστε με τί αισθάνεστε άβολα (αγκαλιές, χαιρετισμοί, ασπασμοί και λοιπές οικειότητες). Βάλτε όρια. Ακόμα και αν είναι σύνηθες στο σόι σας ή στην κουλτούρα σας κάτι, δε σημαίνει ότι υποχρεούστε να αισθάνεστε άνετα.
Γονείς (ή ευρύτερη οικογένεια): Ένα από τα πιο συχνά θέματα που φέρνουν προβλήματα στη σχέση και τον έγγαμο βίο, είναι η εμπλοκή των γονέων/πεθερικών στη ζωή του ζευγαριού. Μπορούν να γραφτούν πάρα πολλά και το θέμα δεν θα εξαντληθεί εδώ. Θα ήθελα όμως να μοιραστώ μια βασική μου πεποίθηση, δεκτές οι διαφωνίες:
Ένα ζευγάρι δεν είναι ένας άνθρωπος μαζί με άλλον ένα, που κάνουν πράγματα μαζί. Σε μια σοβαρή σχέση, ένα κι ένα ίσον ένα (1+1=1)! Ένα ζευγάρι είναι ένας καινούριος οργανισμός με νέες ανάγκες, είναι μια καινούρια ύπαρξη που πριν δεν υπήρχε.
Δεν μπορεί πλέον να σκέπτεται κάποιος συγγενής για τον γιο/αδελφό/ανιψιό ή την κόρη/εγγονή/ξαδέλφη σαν να μην ήταν σε σχέση. Ο/Η σύντροφος μας είναι πρώτα σύντροφος και έπειτα συγγενής των άλλων. Αυτό καλό είναι να το γνωρίζουν τα ζευγάρια που θέλουν να ανοίξουν το δικό τους σπίτι. Δείτε λοιπόν τη φύση της οικογένειας: Είναι το άτομο που θα παντρευτείτε εξαρτημένο από την οικογένεια σε οικονομικό/συναισθηματικό επίπεδο; Μήπως καλείται να συντηρεί και την οικογένεια του; Πώς πιστεύετε ότι θα εξελιχτούν τα πράγματα; Έχει γονείς καταπιεστικούς/χειριστικούς/υπερπροστατευτικούς/παρεμβατικούς; Μήπως τους έχει εξιδανικεύσει ; Πώς φαντάζεστε το μέλλον με τους γονείς σας και τα πεθερικά σας; Θα τους επισκέπτεστε τακτικά; Επιθυμείτε να βοηθήσουν στο μεγάλωμα των παιδιών; Σκοπεύετε να τους πάρετε σπίτι όταν γεράσουν πολύ; Είστε ανοιχτοί στο ενδεχόμενο ενός οίκου ευγηρίας (τεράστιο ταμπού στη χώρα μας); Βρείτε μια κοινή γραμμή.
Σκοπός αυτού του άρθρου ήταν να αναδείξει πτυχές που συχνά δεν συζητούνται ανάμεσα στα ζευγάρια που σκοπεύουν να οδηγηθούν σε γάμο. Όπως θα είδατε έγραψα για οικονομικά, γονείς, όρια στις συναναστροφές κτλ. Δεν έγραψα ποτέ όμως για το αν ταιριάζετε βάσει της εργασίας που κάνετε, της μόρφωσής σας, του χρώματος σας ή της χώρας καταγωγής. Ας είμαστε ειλικρινείς, όλα παίζουν το ρόλο τους. Δε σε κάνει όμως κατάλληλο σύντροφο και άξιο να σταθείς δίπλα σε αυτόν/αυτήν που αγαπάς ούτε τα πτυχία σου, ούτε σε ποια χώρα μεγάλωσες, ούτε τί δουλειά κάνεις. Πολύ περισσότερο, όλα όσα περιγράφηκαν παραπάνω είναι μόνο θεματικές για να μπορέσουν οι μελλοντικοί σύζυγοι να αντέξουν τις δυσκολίες αλλά και να μοιραστούν βαθύτερα την ευτυχία του να είναι μαζί. Κανένα από τα παραπάνω, όσο κι αν συζητηθούν, δεν σώζει από μόνο του μια σχέση ή ένα γάμο. Ο επιτυχημένος γάμος δεν είναι ρομαντικό παραμύθι, είναι κάτι που κατακτιέται με αγώνα. Σε αυτό τον αγώνα δεν είστε μόνοι σας. Έχετε μαζί τους ανθρώπους που σας αγαπούν και σας στηρίζουν σαν ζευγάρι, αλλά έχετε και κάτι άλλο: Έχετε τη δυνατότητα να λάβετε μια βοήθεια που οι προηγούμενες γενιές δεν είχαν, τη βοήθεια που προσφέρει η ψυχοθεραπεία. Από άρθρα σαν κι αυτό μέχρι την επίσκεψη στον ψυχολόγο, όλα μπορούν να σας δείξουν με ένα τρόπο πιο ξεκάθαρο το πώς μπορείτε να βελτιώσετε την ποιότητα της ζωής σας, για εσάς και τον/την σύντροφό σας.
Comments