Έχει παρατηρηθεί πως στις αλληλεπιδράσεις με τους γύρω μας αναπαράγουμε συμπεριφορές που συνηθίζαμε με τους γονείς μας ή σημαντικούς άλλους της ζωής μας, κυρίως κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, αλλά και μετέπειτα. Αυτές οι πρώιμες σχέσεις δημιουργούν πρότυπα, μοτίβα στο τρόπο που σχετιζόμαστε όταν φτάνουμε στην ενηλικίωση. Αυτά τα πρότυπα συμπεριφοράς δηλαδή εσωτερικεύονται και τα αναπαράγουμε στη ζωή μας, συμπεριφερόμενοι με παρόμοιο τρόπο. Τέτοιες συμπεριφορές ίσως ήταν βοηθητικές στο παρελθόν και απαραίτητες για την ψυχική επιβίωση μας. Ωστόσο, στη παρούσα φάση της ζωής μας φαίνεται να μην είναι ο κατάλληλος τρόπος διαχείρισης των ζητημάτων που μας απασχολούν. Αυτό αποδεικνύεται από τα προβλήματα που προκύπτουν στις διαπροσωπικές σχέσεις της καθημερινότητας μας και μας ταλαιπωρούν (ενδεχομένως και για χρόνια).  

 

Μέσα από την σχεσιακή ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία διερευνούμε τα πρώιμα συναισθηματικά τραύματα και δουλεύουμε για την επούλωση τους. Με αυτό τον τρόπο φτάνουμε στις ρίζες των προβλημάτων και έτσι λύνονται οι ενδοψυχικές συγκρούσεις που μας ταλαιπωρούσαν. Όλα αυτά έχουν ως σκοπό την ψυχική ανάπτυξη της θεραπευόμενης/του θεραπευόμενου. Αυτό που συμβαίνει δηλαδή είναι το άτομο να έρχεται σε καλύτερη επαφή με τον εσωτερικό του κόσμο για να μπορεί να τον εκφράζει ελεύθερα. Ο αναλυόμενος καταφέρνει να δημιουργήσει ένα πιο συμπαγές Εγώ, έναν εαυτό δηλαδή με μεγαλύτερη ανθεκτικότητα, με μεγαλύτερη αντίληψη του πόσο μοιάζει ή διαφοροποιείται από τους άλλους. Έτσι καταφέρνει να ακούει καλύτερα τις ανάγκες του, καταφέρνει να αναλαμβάνει δράση για να τις ικανοποιεί και τέλος, καταφέρνει να αναλαμβάνει την ευθύνη των επιλογών του έτσι ώστε να διαμορφώσει τη ζωή του όπως ο ίδιος επιθυμεί, ελεύθερος από τα ψυχικά βάρη του παρελθόντος.

​

Η αξία της θεραπευτικής σχέσης

​

Ο θεραπευτής συμμετέχει ενεργά στη θεραπευτική διαδικασία και δεν ακούει παθητικά μένοντας σιωπηλός. Ο θεραπευτής δηλαδή παρεμβαίνει στο παρόν (εδώ-και-τώρα) της θεραπευτικής διαδικασίας, έχοντας παράλληλα υπόψη του το παρελθόν του/της ασθενούς. Σκοπός είναι να επιτευχθεί μία αυθεντική σχέση με το θεραπευτή και όχι απλά αναπαραγωγή του τρόπου που σχετιζόταν παλαιά ο θεραπευόμενος/η θεραπευόμενη.

 

Δίνεται μεγάλη έμφαση στο πώς βιώνει ο ένας τον άλλον κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Αυτό μπορεί να είναι ενδεικτικό του τρόπου που σχετίζεται ο θεραπευόμενος με τον εαυτό του και με τους άλλους στη ζωή του. Η διερεύνηση του πώς βιώνει ο ένας τον άλλον είναι αυτή που θα προσφέρει μία νέα επανορθωτική εμπειρία σύνδεσης για τη θεραπευόμενη/τον θεραπευόμενο, διαφορετική από τον τρόπο που σχετιζόταν παλαιότερα. Έτσι δημιουργείται ένα νέο πρότυπο σχέσης, ένα νέο μοντέλο σχετίζεσθαι κατάλληλο για να εσωτερικευθεί από την θεραπευόμενη/τον θεραπευόμενο και να εφαρμοστεί στις σχέσεις της/του έξω από το  θεραπευτικό δωμάτιο.

​

<a href="https://www.freepik.com/free-vector/happy-women-sitting-talking-each-other-dialog-psychologist-tablet-flat-illustration_12291116.htm#from_view=detail_alsolike">Image by pch.vector on Freepik</a>

​

​

​

​